KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Według aktualnego stanu wiedzy rasa pochodzi z Nowej Fundlandii i powstała w wyniku krzyżówek psów zamieszkujących wyspę Indian Beotuk z dużymi psami do polowań na niedźwiedzie, które na wyspę przywieźli około 1100 roku Wikingowie; rasę ukształtowała zapewne także domieszka krwi ras psów przywiezionych z Europy przez rybaków – jednakże podstawowe cechy rasy pozostały niezmienione i już około roku 1600 można mówić o dużej stałości rasy – zarówno z punktu widzenia morfologii, jak i użytkowości (cechy charakteru). Dzięki temu nowofundland jest odporny na wpływ nawet bardzo surowych warunków klimatycznych – w tym zwłaszcza przy pracy w wodzie.
Większość współczesnych nowofundlandów wywodzi swój rodowód od psa – reproduktora Siki, żyjącego około roku 1920.
PRZEZNACZENIE:
Jest to pies ratowniczy pracujący w wodzie, jak również pies zaprzęgowy używany do transportu ciężkich ładunków (obecnie wyłącznie sportowo).
WRAŻENIE OGÓLNE:
Nowofundland to pies masywny i muskularny, cechujący się dobrą kondycją ruchową.
ISTOTNE PROPORCJE:
Sylwetka w obrysie prostokąta (wysokość psa jest niższa niż jego długość)- nieco dłuższego u suk, aniżeli u samców; tułów zwarty; głębokość klatki piersiowej jest nieco większa niż odległość od klatki piersiowej do podłoża.
USPOSOBIENIE:
Nowofundland znany jest ze swojej życzliwości, delikatności i łagodności – zwłaszcza w stosunku do ludzi; opiekuńczość ich została spopularyzowana m.in. w postaci suki- nowofundlandki o imieniu Nana w powieści Jamesa M. Barrie Piotruś Pan.
PODSTAWOWE CECHY ANATOMICZNE RASY:
- Głowa: Masywna, przy czym u suk nieco lżejsza, niż u samców.
- Czaszka: Kość ciemieniowa szeroka i lekko wysklepiona; kość potyliczna mocno rozwinięta.
- Stop: Wyraźnie zaznaczony, ale nigdy ostro.
- Nos: Duży, dobrze pigmentowany, nozdrza dobrze rozwinięte; czarny u psów czarnych i biało czarnych, brązowy u psów brązowych.
- Kufa: o graniastym kształcie, głęboka i umiarkowanie krótka, pokryta krótkim, delikatnym włosem, pozbawiona fałd; kąciki wargowe widoczne, lecz nie przesadnie zaznaczone.
- Fafle: Miękkie.
- Zgryz: Zgryz nożycowy lub cęgowy.
- Oczy: niewielkie, osadzone umiarkowanie głęboko lecz szeroko; trzecia powieka nie powinna być widoczna; ciemnobrązowe u psów czarnych i biało-czarnych, u brązowych dopuszczalne nieco jaśniejsze.
- Uszy: nieduże, w kształcie trójkąta o zaokrąglonych końcach, osadzone daleko w tyle głowy i do niej przylegające; przy mierzeniu koniec ucha winien u dorosłego psa sięgać do wewnętrznego kącika oka.
- Szyja: Mocna i muskularna; znaczne podgardle niewskazane.
- Tułów: O masywnym kośćcu. Oglądany z boku głęboki i mocny.
- Górna linia: Pozioma, prosta i stabilna.
- Grzbiet: szeroki.
- Lędźwie: Mocne i dobrze umięśnione.
- Zad: Szeroki, kąt spadku około 30 stopni.
- Klatka piersiowa: szeroka, pojemna i głęboka, żebra dobrze wysklepione.
- Linia dolna i brzuch: Prawie horyzontalna, podkasanie niewskazane.
- Kończyny przednie: Proste i równoległe, zarówno w pozycji stojącej, jak i w stępie i w wolnym kłusie.
- Łopatki: Bardzo dobrze umięśnione, ustawione wyraźnie ukośnie.
- Łokcie: Przylegające.
- Śródręcze: Nieznacznie nachylone.
- Łapy: Duże lecz proporcjonalne do tułowia, dobrze zaokrąglone i zwarte, palce mocne i ściśle do siebie przylegające, połączone błoną.
- Miednica: mocna, szeroka i długa.
- Uda: Szerokie i muskularne.
- Kolana: Dobrze kątowane.
- Podudzie: Mocne i dość długie.
- Stawy skokowe: Stosunkowo krótkie, ustawione bardzo nisko, rozstawione szeroko i równolegle do siebie.
- Łapy: Mocne i zwarte.
- Ogon: O szerokiej i mocnej nasadzie, sięgający do pięty lub nieco poniżej; noszony w linii poziomej, w spoczynku zwisający, pokryty gęstym włosem.
- Chód: Długi wykrok przednich kończyn i mocny napęd kończyn tylnych; nieznaczne kołysanie grzbietem jest naturalne; przy przyspieszaniu kończyny wykazują tendencję do zbieżnego stawiania, linia grzbietu pozostaje pozioma.
SZATA:
- Włos: Odporny na przemoczenie i wilgoć. Włos okrywy umiarkowanej długości i prosty bez loków (bywa lekko falisty). Podszerstek miękki i gęsty, gęstszy zimą niż latem; włos na czaszce, kufie i uszach krótki i delikatny; pióra na przednich i portki na tylnych kończynach.
- Umaszczenie:
- Czarne:czasami występują białe znaczenia na piersi, palcach lub na końcu ogona;
- Biało- czarne, tzw. landseerowskie; preferowane rozmieszczenie znaczeń: czarna głowa z białą strzałką schodzącą na kufę, czarne symetrycznie zachodzące na boki siodło, czarny zad i czarna wierzchnia część ogona – pozostała część ciała biała, może mieć jednak minimalne czarne nakrapianie (uwaga: klasyfikacja FCI odróżnia biało-czarnego nowofundlanda od przypominającego go biało-czarnego landseera , stanowiącego odrębną rasę).
- Brązowe: odcienie od czekoladowego do koloru brązu; białe znaczenia jak u czarnego;
- Szare(błękitne), biało-brązowe, biało-szare – występują, lecz nie są uznawane przez wzorzec FCI (psy o takim umaszczeniu w FCI nie uzyskują praw hodowlanych).
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy 71 cm, Suki 66 cm.
Przeciętna waga: Psy około 68 kg, Suki około 54 kg.